Postępowanie arbitrażowe w polskim systemie prawnym reguluje część V Kodeksu postępowania cywilnego (Dz.U.2021.0.1805 t.j. – Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego).
Warto zwrócić uwagę, że ostatnia istotna nowelizacja przepisów arbitrażowych w KPC dokonana ustawą z 31.07.2019 r. (weszła w życie 8 września 2019 r.) o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz.U. 2019 poz. 1495) nowelizuje art. 1157 kpc, doprecyzowując zakres tzw. zdatności arbitrażowej poprzez uznanie, że wszelkie spory majątkowe, z wyłączeniem spraw o alimenty, posiadają zdatność arbitrażową. Kwestia zdatności ugodowej jako przesłanki zdatności arbitrażowej została pozostawiona wyłącznie przy sporach niemajątkowych (por. M. Olechowski, A. Tujakowska: Zmiany w kpc: nowe przepisy w sprawie arbitrażu, „Rz” 9.09.2019 r.).
Nowelizacja w art. 1163 kpc reguluje m.in. materię arbitrażu korporacyjnego, kładąc szczególny nacisk na najważniejsze z punktu widzenia potrzeb praktyki rozstrzyganie tzw. sporów uchwałowych, a więc możliwość zaskarżenia do sądu polubownego uchwały zgromadzenia spółki kapitałowej powództwem o uchylenie tej uchwały albo stwierdzenie jej nieważności (por. A. Szumański: Zmiany polskiego prawa arbitrażowego w zakresie arbitrażu korporacyjnego, PPH 2020 nr 5, s. 5).
Ponadto, dokonano nowelizacji art. 1161 par. 3, który teraz jasno stanowi, że w przypadku zapisu na stały sąd polubowny, w braku odmiennej treści zapisu, zastosowanie ma regulamin stałego sądu polubownego z daty wniesienia pozwu.